Svoje izlaganje o Zogoviću Vuković-Kuč je podijelila na pet cjelina, navodi se u saopštenju Matice crnogorske.

Predavanje pod nazivom „Prkosi i polemike Radovana Zogovića“ organizovao je nikšićki Ogranak Matice crnogorske.

U prvoj se osvrnula na polemiku, unutrašnju, a onda i polemiku sa cjelokupnim tadašnjim društvom, koja se ticala albanskog pitanja, zatim i na polemiku poznatu kao sukob na književnoj ljevici.

Treća cjelina kojom se Vuković-Kuč bavila je crnogorsko pitanje kojim se suprotstavio tadašnjem zvaničnom stavu prema Crnoj Gori.

Četvrti segment predavanja obuhvatio je stav Zogovića prema Nikolaju Velimiroviću i mitropolitu Lipovcu te njegov otpor prema crkvi i na kraju je predavanje zavšeno rezolucijom Informbiroa i 1948. godinom.

Posebno važno za današnjicu naše države je upravo crnogorsko pitanje, oko koga se Zogović najviše sukobio sa svojim rođakom, bratom od tetke Milovanom Đilasom jer „on je crnogorski pisac i crnogorski pjesnik i to je jasno i glasno istakao kao nijedan pisac dvadesetog vijeka“.

“Zato se i ne izučava na Filozofskom fakultetu u Beogradu, jer je jedini eksplicitno stavio sebe u poziciju crnogorskoga pisca ne dozvolivši da se bilo kakva manipulacija na tom terenu vrši, kao što se to vršilo nad djelom i imenom Mihaila Lalića”, istakla je Vuković-Kuč.

Zogović je, prema njenim riječima, pokrenuo pitanje crnogorske nacije mnogo prije, ali i mnogo bolje i suštinskije nego što je to uradio Đilas.

“On to radi suštinskije jer je njegovo opredjeljenje takvo do njegove smrti. Od prvoga dana on zna sve o crnogorskoj posebnosti, o crnogorskoj književnosti, o Njegošu kao jednom od tvoraca crnogorske nacije i crnogorskoj narodnoj epici kao posebnoj u odnosu na korpus srpsko-hrvatske epske poezije, zbog čega će izazvati i čuvenu polemiku sa Novakom Kilibardom koji je tada bio na sasvim suprotnim stanovištima u odnosu na ono što će biti njegovo stanovište trideset godina pred njegovu smrt”, rekla je Vuković-Kuč.

Predavanje je otvorila književna kritičarka Dragana Erjavšek koja je istakla da za razgovore o liku, djelu i životu Zogovića ne moramo tražiti poseban povod.

“Povodi se nameću u svakom trenutku u kom neko udari na antifašističke vrijednosti, na slabijeg od sebe, kad neko udari na tuđe i kad se nižu nepravde kojima se kraj ne nazire”, rekla je Erjavšek.

Izvor:Standard