Medicinska marihuana najčešće se propisuje za ublažavanje hroničnog bola, posebno kod pacijenata s multiplom sklerozom i rakom. Takođe se koristi kod pacijenata s epilepsijom, posebno onih s rijetkim oblicima poput Dravetovog sindroma.

Koristi se i za ublažavanje mučnina i povraćanja izazvanih hemoterapijom te za podsticanje apetita kod pacijenata s AIDS-om. Konačno, ona može pomoći i kod anksioznih poremećaja i posttraumatskog stresnog poremećaja (PTSP).

Nema dovoljno studija o mogućim posledicama

Budući da je do nedavno bila ilegalna, još uvijek nema dovoljno studija o mogućim dugoročnim štetnim ni pozitivnim posledicama njenog konzumiranja.

Međutim u novije vrijeme istraživanja, kako na životinjama tako i na ljudima, sve više pokazuju da bi mogla imati ozbiljnije uticaje na djelovanje gena, odnosno na epigenom, nego što se prije mislilo.

Što je epigenom i kako funkcioniše?

Epigenom je skup svih promjena koje regulišu ekspresiju gena bez promjene DNA. Te promjene utiču na aktivnost gena - na njihovo snažnije ispoljavanje ili pak utišavanje, a podstaknute su spoljašnjim uticajima, primjera radi ishranom i stilom života. Međutim, one takođe mogu biti nasledne u smislu da se mogu prenijeti na potomstvo.

Najčešći oblici epigenetičkih promena su metilacija DNA i modifikacija histona.

Metilacija DNA podrazumeva dodavanje metil grupe na DNA, što može rezultirati utišavanjem ekspresije gena jer metil regija postaje manje dostupna za transkripciju - prepisivanje genske informacije koja služi kao šablon za sintezu proteina. Drugim riječima, metilacija može utišati gene.

Ona igra ključnu ulogu u sprečavanju ekspresije neželjenih gena, kao što su oni povezani s razvojem tumora.

Histoni su proteini oko kojih se omotava DNA, čime se omogućuje organizacija i regulacija ekspresije gena u ćelijama.