Na već viđen način, ubijen je iz “škorpiona” u trenutku kada se vozilom zaustavio na semaforu.

U tom trenutku sa njegove lijeve strane prišao mu je automobil sa napadačima, koji su u Šijana ispalili smrtonosne rafale.

Auto je krenulo niz ulicu , prešlo na tramvajske šine i zaustavilo se, udarivši u parkirano vozilo sa druge strene ulice.

Prema nezvaničnim podacima u Šijana je ispaljeno 18 metaka .

Pogođen u glavu i grudi preminuo je na licu mjesta.

Prije ubistva Šijan je sa društvom sjedio u obližnjem kafiću “Stupica”.

Automobil mu je bio parkiran nedaleko od obližnjeg bioskopa, ali je očito da je ubicama više odgovaralo da Šijana likvidiraju iz pokreta zbog jednostavnog bjekstva.

Više je nego očigledno da je kobne večeri Zoran Šijan bio praćen.

Zoran Šijan je bio prvi čovjek “surčinskog klana” I jedan od najmoćnijih ljudi u jugoslovenskom podzemlju.

Ranije je osuđivan zbog razbojništva, ali je presuda zastarjela, a zatim i ukinuta.

U centru jugoslovenske javnosti se našao poslije prebijanja novinara Milovana Brkića, koga je sa Buhom izvukao sa radnog mjesta, na silu ugurali u druga kola i odvukli do servisa u Surčinu.

Tu su ga skinuvši golog, tukli crijevom za vodu, bejzbol palicama, stavljali mu repetirani pištolj u usta zbog tekstova koje je Brikić pisao o Marku Miloševiću.

Surčinci na čelu sa Markom Šijanom su važili za najorganizovaniju ekipu od likvidacije “voždovačkog klana”

Za njih se vezivala prodaja narkotika i šverc ukradenih automobila, po čemu su bili poznati i van SRJ.

Ove tvrdje su potvrđene 12. aprila 1998. godine poslije spektakularnog upada policije na Surčin.

U toj akciji su uhapšeni njegovi najbliži saradnici Zvonko Plećić Pleća, Dejan Milenković, Ljubiša Buha, braća Jokić, Milan Narandžić, Ljubo Jovanović.

Tijelo Zorana Šijana, u zemlju je spušteno uz pjesmu “Tiho noći, moje zlato spava..”

Autor:J.M.