U Srbiji nema zvaničnih podataka o tome koliko je osoba, djece i mladih sa autizmom. Ono što, pak, o autizmu znamo, jeste da djeca kojima je dijagnostikovano ovo stanje zahtjevaju konstantnu pažnju, brigu i negu. Njihovi roditelji postaju „roditelji sa autizmom“, a da bi brinuli o svojim mališanima, često su prinuđeni da daju otkaz.

U Srbiji postoji usluga ličnog pratioca, koja bi taj scenario trebalo da spriječi. Lični pratioci su osobe koje sa djecom provode nekoliko sati dnevno, vode ih u školu, sjede sa njima na svim časovima dok traje nastava i prate ih kućama.

Ova usluga obezbjeđuje se iz budžeta lokalne samouprave, međutim, veliki broj srpskih opština i gradova uopšte je nema. To se, prema podacima Državne revizorske institucije iz 2020. godine, posebno odnosilo na južnu i istočnu Srbiju.

Situacija je, kako navodi za N1 Mirko Gojić, predsednik Beogradskog udruženja za pomoć osobama sa autizmom, nešto bolja u prijestonici.

Prema njegovim riječima, u Beogradu ima oko 800 ličnih pratilaca, ali to, nažalost, nije dovoljno.

Izvor:Nova.rs