Kada virus inficira ćeliju, polimeraza pravi kopije genoma i vara ćeliju da koristi njih za proizvodnju proteina potrebnih virusu. To uključuje dva proteina, VP35 i VP24, koji stoje kao prepreka interferonima, klasi molekula koji uzbunjuju umuni sistem na infekciju.

VP35 sprječava pravljenje interferona, dok VP24 sprječava da se čuju njihovi povici za pomoć. Šećeri na spoljašnjosti virusa otežavaju drugim djelovima imunog sistema da dođu do njega, a kako bi stvari bile dodatno zbunjujuće, virus tjera inficirane ćelije da proizvode više glikoproteina koji su mu potrebni za omotač, dok se višak izbacuje u krvotok. Antitijela koja bi inače napadala virus, vezuju se za ovaj mamac u vidu proteina.

Imune ćelije koje virus rano napada u krvotoku prenose infekciju do jetre, slezine i limfnih čvorića. Simptomi se mogu manifestovati u roku od jednog ili dva dana, a mogu proći i nedjelje.

Vremenom, širenje virusa aktivira pretjeranu aktivnost imunog sistema. Krvni sudovi počinju da propuštaju, pada krvni pritisak, kao i temperatura tijela, organi prestaju sa radom i tijelo ulazi u šok.

Brojne kombinacije ovih i drugih simptoma ubijaju oko 70 odsto osoba koje se razbole.

Neke osobe uspiju da izdrže, ali većina ljudi koja preživi infekciju učini to zahvaljujući tome što nisu iskusile najgore simptome i svu snagu ebole.

B92/Business Insider