Tako je lani bratanac ubio tetku, iste godine je suprug, takođe, usmrtio suprugu, te ranio taštu.

Pretprošle godine su zabilježena tri slučaja bivši suprug ubio bivšu suprugu i njenog supruga, suprug ubio suprugu, sin oca…

U 2015. su registrovana dva ubistva- sin je usmrtio oca, zet tasta, a ranio taštu i suprugu.

Dva slučaja su zavedena u bazi policije i 2014. Tada je suprug ubio nevjenčanu suprugu koja je bila maloljetnica i otac je ubio kćerku (dijete).

Jedan slučaj zabilježen je 2013. kada je otac usmrtio maloljetnu kćerku.

Istraživanje UNDP iz 2015. pokazuje da su sudije konzervativnije od prosječnih građana jer jedan od dvoje njih smatra da nasilje nije neki veliki problem, te da je to privatno pitanje koje treba rješavati unutar četiri zida.

“Znali smo da su građani konzervativni, odnosno da su dosta tolerantni na nasilje, ali ovaj podatak za sudije vrlo zabrinjava. U Crnoj Gori u prosjeku žrtvi treba sedam godina da se odvaži da prijavi nasilje prvi put. A institucije kad je ugledaju prvi put smatraju- pa dobro, nije strašno, evo, prvi put neka bude uslovna kazna. To je veliko obeshrabrenje za žrtve da se vrate i da ponovo prijave”, rekla je Kaća Đuričković iz UNDP-a.

Nedavni slučaj brutalno ubijenog petnaestomjesečnog dječaka ukazao je na krupne nedostatke u sistemskom odgovoru na nasilje – ispostavilo se da građani u 21. vijeku i dalje ćute i ne prijavljuju nasilje, institucije ih ne ohrabruju da se drugačije ponašaju iako ih istraživanja opominju da to čine, a borba se svodi na kampanje koje su uglavnom kratkog daha... 

Pobjeda