Pismo objavljujemo u cjelosti:

Gospodine predsjedniče Crne Gore,

U medijima je objavljena vaša izjava o rješavanju problema u “parlamentu” uz predloge da “vlast i opozicija treba da uspostave dijalog u Skuštini i da se nađe model koji će motivisati da se opozicija u cjelini nađe u parlamentu i da se incijativa treba podnijeti od strane predsjednika Skupštine i predsjednika Vlade”?

Iz sadržine vaših izjava jasno se može zaključiti da postojeću institucionalnu krizu Skupštine Crne Gore i njeno rješavanje locirate, ne slučajno, kao političku krizu, iako je jasno da je primarno u pitanju institucionalna kriza parlamenta, a samo posljedično politička kriza.

Vaša izjava bi bila imanentna i primjerena liderima političkih partija, ali ne i jednom predsjedniku Crne Gore, koji je i treći mandat, naravno neustavno, dobio od građana Crne Gore.

Kao predsjednik Crne Gore, a uz to i pravnik, primjereno je bilo da se autoritetom funkcije koju obavljate i ustavnim ovlašćenjem predstavljanja Crne Gore u zemlji i inostranstvu (član 95 stav 1 tačka 1 Ustava CG) i zagovornika evro-atlanskih vrijednosti među kojima je i vladavine prava, poslije godinu dana ćutanja o institucionalnoj krizi Skupštine Crne Gore, obratite crnogorskoj javnosti kao predsjednik, a ne politički arbitar, i zatražite od poslanika i Vlade Crne Gore da se parlamanetarna kriza rješava na ustavom propisan način, a ne u okviru Skupštine CG, jer Skupština nema ustavnih nadležnosti da odlučuje o takvim pitanjima.

U tom smislu, ustavno pravno je jasno da se ovakva institucionalna kriza rješava na način propisan članom 92 stav 2, 3 i 5 Ustava CG kojim su jasno propisane obaveze Vlade, predsjednika Skupštine, predsjednika klubova poslanika, ali i obaveza predsjednika Crne Gore.

U tom, ustavno-pravnom kontekstu, kada država Crna Gora nažalost ni nakon 10 godina donošenja Ustava CG nema Zakon o predsjedniku Crne Gore, Zakon o Vladi, pa ni Zakon o Skupštini Crne Gore, i kada već Vlada ne izvršava svoje ustavne obaveze u nespornoj činjeničnoj situaciji da polovična Skupština duže vrijeme, više od godinu dana, ne obavlja nadležnosti utvrđene Ustavom, vaša je obaveza bila da se javno, u ime građana Crne Gore, obratite Vladi i da zahtijevate da ona postupi u skladu sa ustavnim obavezama tj. da sasluša mišljenje predsjednika Skupštine i predsjednika klubova poslanika u Skupštini, i nakon toga , ako nema rješenja o uspostavljanju funkcija parlamenta u punom sastavu i obimu, da Vlada raspusti Skupštinu, nakon čega ste i vi kao predsjednik Crne Gore dužni ukazom raspustiti Skupštinu i raspisati izbore prvog narednog dana po raspuštanju Skupštine.

To su ustavne obaveze i granice ovlašćenja navedenih organa i poslanika u rješavanju krize parlamenta i jedini način rješavanja ovog pitanja, ako se ne može uspostaviti normalno funkcionisanje parlamenta, a ne nikakve učestale politikantske poruke “vladalaca” prava.