Upoređivanjem podataka o broju poginulih na 100.000 stanovnika sa podacima u drugim državama, vidi se da je Crna Gora lider u neslavnoj statistici.

Najgore stanje zabilježeno je 2007. godine, kada je na 100.000 stanovnika konstatovano 18 poginulih u saobraćajnim nesrećama. Najmanje stradalih bilo je 2012. godine sedam.

Statistika pokazuje da je u Crnoj Gori broj poginulih u 2016. godini u saobraćaju na 100.000 stanovnika bio 10, Srbiji devet, Hrvatskoj sedam, Sloveniji šest, Bugarskoj 10, Holandiji i Njemačkoj četiri, a Švedskoj i Velikoj Britaniji tri.

Imajući u vidu podatke o broju poginulih u Crnoj Gori može se primijetiti značajno variranje broja žrtava po godinama. Ovi podaci nijesu ohrabrujući, a njihovo smanjenje se može postići samo preventivnim djelovanjem i uticajem na sve faktore koji su od značaja za bezbjednost saobraćaja. Svi mi pojedinačno, kao učesnici u saobraćaju, nadležne službe i organizacije treba i moramo da uložimo napor da se stanje svakog od činilaca bezbjednosti saobraćaja poboljša u domenu mogućnosti, obaveza i nadležnosti poručio je on, piše Dan.

Profesor Simović je kazao da određene saobraćajnice u Crnoj Gori zaslužuju analizu i korekciju, a našim putevima se mogu konstatovati nedostaci signalizacije i to uglavnom u smislu neodgovarajućeg i nepravovremenog obavještavanja vozača o karakteristikama i stanju saobraćajnice na koju nailaze.

On je ukazao da bi obezbjeđivanjem većeg stepena poštovanja saobraćajnih propisa došlo do poboljšavanja saobraćajne kulture, a time i do podizanja nivoa bezbjednosti saobraćaja, naglašavajući da u suprotnom nema osnova za vjerovanje da može doći do značajnijeg poboljšanja bezbjednosti saobraćaja.

Nakon nedavne pogibije dvojice mladića na Nikšićkom putu, redakciji Dana obratilo se više građana koji su upozorili na lošu signalizaciju, odnosno slabu označenost te saobraćajnice. Građani su se žalili i zbog neosvijetljenosti djelova tunela kroz kanjone Morače i Tare, zbog nedostatka zaštitnih betonskih greda na tim lokacijama, nedostatka signalizacije koja ukazuje na suženja puteva pored pojedinih mostova.

Simović za Dan kaže da na našim putevima postoje lokacije koje se, sa stanovišta karakteristika koje definišu bezbjednost njihovog korišćenja, mogu kvalifikovati kao lokacije sa povećanom opasnošću po bezbjednost saobraćaja.

Smatra da ne bi trebalo licitirati o kojim se lokacijama radi, jer je za takve zaključke, kako je naglasio, potrebno izvršiti sveobuhvatnu analizu, između ostalog i na bazi statistike saobraćajnih nezgoda.