Njegovo puno ime je Edson Arantes do Nasimento. Rođen je 23. oktobra 1940. u mjestu Tres Korasios, brazilska država Minas Žerais.

Nekrunisani kralj fudbala proveo je više od tri nedelje u bolnici u Sao Paulu, a bolovao je od raka.

Njegova bolest je je krajem ove godine uznapredovala i bio je u kritičnom stanju. Prethodno mu je u septembru 2021. uklonjen tumor iz debelog crijeva.

Osvajač je tri Svetska prvenstva i najbolji strelac reprezentacije Brazila svih vremena sa 77 golova na 92 utakmice.

Međunarodni olimpijski komitet proglasio ga je za najboljeg sportistu u 20. vijeku.

Njegov učinak od 1.279 golova zvanično je priznat u Ginisovoj knjizi rekorda.

Karijeru je počeo sa 15 godina u Santosu, a sa nepunih 18 bio je član šampionskog tima Brazila na Mundijalu u Švedskoj.

Tada je dobio nadimak “Kralj“, a kao 17-godišnjak postigao je šest golova na turniru.

Zanimljivo da se od reprezentacije oprostio na meču sa Jugoslavijom, u Rio de Žaneiru, 18 jula 1971.

Za Santos je igrao čak 18 godina, da bi karijeru završio u Njujork Kosmosu 1977. Bio je ministar sporta u brazilskoj Vladi od 1995. do 1998.

Zaslužan je što je fudbal dobio nadimak “Predivna igra“ (na portugalskom Joga bonito). Osim što je bio golgeter, proslavio se i po velikom broju asistencija. Mogao je da igra centarfora, ali i ofanzivnog vezistu ili plejmejkera.

Pored izuzetnog driblinga, krasili su ga i kreativnost, snaga, brzina, ali i odlična igra u vazduhu, bez obzira na visinu od svega 173 centimetra. Mnogi su u njemu i Dijegu Maradoni vidjeli najveće fudbalskog rivalstvo, posebno kada je u pitanju status najveće fudbalske ikone u istoriji.

Za Krojfa, Di Stefana, Platinija, Puškaša, Bobija Čarltona nije bio samo najveći svih vremena, već su ga poredili sa božanstvom.

Igrao je u filmu “Bjekstvo u slobodu“ iz 1981. godine. Objavio je nekoliko autobiografija. Postavljen je za ambasadora UNESCO 1994.