Ivanović je rođen 1936. godine u selu Smonica (Đakovica). Filozofski fakultet završio je u Novom Sadu 1960. godine, a doktorirao pet godina kasnije na Filološkom fakultetu u Beogradu. Proveo je cijelu deceniju kao asistent, docent i vanredni profesor na Filozofskom fakultetu u Prištini, potom je, od 1971. do 1975. godine radio kao savjetnik u Republičkom sekretarijatu za obrazovanje i nauku Srbije. Od početka 1976. do kraja 2003. godine radio je kao redovni profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, kada je penzionisan. Član je Makedonske akademije nauka i umjetnosti, Udruženja književnika Srbije, Udruženja folklorista Srbije, počasni član Društva pisaca Makedonije i član saradnik Matice srpske u Novom Sadu.

Najveći doprinos Ivanović je dao u oblasti književne istorije, teorije i kritike, kao i u oblasti pozorišne istorije i kritike. Objavio je 26 estetičkih i poetoloških monografija, kao i 33 knjige studija i ogleda posvećenih južnoslovenskim književnicima XVIII, XIX, XX i XXI vijeka. U nauci o književnosti poznate su i priznate njegove monografije: „Poetika i estetika Vladana Desnice“, „Andrićeva mudronosna proza“, „Miteme i poeteme Tomasa Mana“, „Anagrami i kriptogrami u romanima Umberta Eka“ i „Lavirinti čarobnog realizma Gabrijela Garsije Markesa“. Najznačajnije knjige studija i ogleda su: „Tumačenja savremenog romana“, „Makedonski pisci i dela“, „Poetika i kritika“, „Stvaralački uzori i izazovi (Njegoš. Andrić. Lalić)“, „Njegoš. Njegošologija. Njegošolozi“, „Kazalice Stefana Mitrova Ljubiše“ i druge.

Za svoj kulturni, prosvjetni, naučni i stručni rad dobio je niz priznanja i nagrada, među kojima su Trinaestojulska nagrada (1974) i Nagrada oslobođenja Podgorice (1995).

Za dopisnog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 7. decembra 2000. godine.

Izvor: gradski.me