Iako mali Ajlan Kurdi nije uspio da se dokopa Evrope živ i iako je brzo zaboravljen, na hiljade djece svake godine stiže do „obećane zemlje“. Među onima koji stižu u okviru porodica veliki je broj djece koja na put dug hiljadama kilometara kreću sami.

Samo prošle godine službe Evropske Unije registrovale su preko 30 hiljada mališana bez roditeljskog  staranja koji su prevalili migrantske rute i dokopli se zemalja EU. Tačnije registrovano je 31 400 mališana. To je opet upola od onoga što je registrovano samo godinu ranije. Evropske službe su na teritoriji EU registrovale u 2016. godini 63 200 dječaka i djevojčica bez pratnje roditelja ili staratelja.

U periodu od2008. do 2013. godine u prosjeku je godišnje u zemlje EU stizalo oko 12 hiljada djece bez roditeljskog staranja u potrazi za azilom. Prošle godine to je bilo tri puta više. Djeca koja čine većinu od onih koji se sami dokopaju Evropske Unije jesu u starosnoj dobi od 16 ili 17 godina. Potom najveću grupu čine djeca uzrasta od 14 do 16 godina dok je procenat onih mlađih od 14 godina negdje oko 6 posto. U brojkama to bi bilo oko 2000 dječaka i djevojčica mlađih od 14 godina. Mada, broj dječaka je daleko veći, na svakog devetog dječaka dođe jedna djevojčica.

Najviše djece do Evropske Unije stiže brodovima iz Afrike a najbliža im je Italija. Zato i ne čudi da je svako treće dijete koje je stiglo do Evropske Unije međunarodnu zaštitu i pravo na azil tražilo upravo u Italiji. Nju u stopu prati Njemačka, zatim Grčka, Austrija, Švedska, Velika Britanija i Holandija. U ovih sedam zemalja preko 90 procenata djece bez roditeljskog staranja zatraži azil. A stižu iz svih krajeva svijeta, procentualno najviše iz Avganistana. Oni čine i većinu onih kojiazil traže u Njemačkoj i do nje stižu najčešće kopnenim putem a velik broj njih i preko Bakana.

Afrika daruje veliki statak djece koja kucaju na vrata tvrđave Evropa. Najveći broj ih je iz ratom i glađu pogođene Eritreje, zatim slijede Gambija, Gvineja...Njih slijede Sirija i Pakistan...  Hiljade i hiljade djece dokopa se svake godine Evropske Unije bez pratnje i u nadi da će u njoj naći svoj bolji život.

Koliko je onih koji u tome ne uspiju nikada se neće saznati. Novinski izvještaji o spašavanju brodolomnika u vodama Sredozemlja bili su česta slika prethodnih godina. I danas se povremeno može čuti kako je obalska straža neke od zemalja EU uspjela da iz mora spasi brodolomnike koji su sa obala Afrike krenuli ka Evropi i usput doživjeli još jedni nesreću u nizu. One koji nemaju sreće more proguta ili izbaci na obale trvđave Evropa. Baš kao malog Ajlana Kurdija prije tri godine. Ajlana čija je smrt šokirala Svijet da bi ga Svijet potom zaboravio.