Prvi maj se obilježava u znak sjećanja na dan kada su radnici u Čikagu štrajkom i protestima počeli da se bore za osmočasovno radno vrijeme.

Praznik podsjeća na 1. maj 1886, kada je više desetina hiljada radnika u Čikagu izašlo na ulice zahtijevajući bolje uslove rada i osmočasovno radno vrijeme.

Organizatori protesta su zahtjeve prethodno uputili poslodavcima i vlastima tražeći da ih ispune do tog datuma. 

Kao odgovor, uslijedila je represija, a u sukobima sa policijom bilo je žrtava i ranjenih na obje strane. 

Ishod je bio da su sedmorica sindikalnih aktivista osuđeni na smrt. 

Drugi kongres Radničke internacionale je odlučio da se od 1890. godine, 1. maja širom svijeta održavaju masovne manifestacije, demonstracije i štrajkovi, kao jedan od vidova klasne borbe, što je do kraja 19. i početkom 20. vijeka dobilo masovne razmjere. 

U regionu vremenom je postao običaj da se tog dana u zoru izlazi na Prvomajski uranak u prirodu. 

Praznik rada je tokom dugog posleratnog perioda, najmasovnije obilježavan u socijalstičkim zemljama, kada su održavane parade i slične manifestacije. 

Poslednjih godina, prvomajski protesti ponovo dobijaju vidove protestnih okupljanja nezadovoljnih radnika, čiji položaj, zbog ekonomske krize, postaje sve teži.