Ideja je da se u centralnom parku glavnog grada, poput praksi velikih svjetskih metropola dešava aktivnost koju vodi umjetnik, animirajući i aktivirajući građane.

Princip je takav da se u parku odvija umjetnička aktivnost koja će pokrenuti kontakt, komunikaciju, pribiližavanja umjetnosti građanima, a koja će biti tematska.

Time se podstiče umjetnički izraz, umjetnost stavlja u funkciju grada, građana, ona dobija svoju najnepodredniju primjenu.

Po riječima umjetnice Vane Prelević, instalaciju čine cipele koje “lebde” u prostoru Njegoševog parka, zakačene elastičnim nitima za grane drveća.

“Cipele nemaju ulogu zaposijedanja, osvajanja prostora u kojem se nalaze, one su u funkciji otkrivanja i mapiranja zelenih površina. To su preostala zelena ostrva u urbanom dijelu grada koja su nam neophodna. Ovim putem su prolazile razne generacije koje su parkovski prostor ostavile u nasledstvo svojim potomcima da ga i oni na isti način čuvaju i uživaju u njemu. Ovim činom poput neke vrste obreda stvara se uzajamni sporazum među generacijama. Cipele su zakačene za lastike, tako da se mogu dohvatiti što omogućava prolazniku da rad zadrži kao suvenir. Postavljanjem ovakve instalacije umjetnost se stavlja u funkciju prolaznika”, kazala je Prelević.