Naime, jedan od glavnih razloga zbog kojih avioni lete tako visoko je taj što je na u višim slojevima atmosfere vazduh razrijeđeniji, zbog čega je let lakši, brži i ekonomičniji, piše B92. 

Idealna visina kreće se od 10 do 13 hiljada metara. Više od toga, kiseonika je premalo da podstakne sagorijevanje u motorima, a niže je vazdušni otpor veći. 

Teoretski, u energetskom smislu, najefikasnije bi bilo da avion neprekidno ide uzlazno na više nadmorske visine, nego da se održava na, recimo, 10.000 metara, pošto se težina letjelice smanjuje zbog trošenja goriva i razrijeđivanja vazduha. 

“Svaka letjelica ima optimalnu visinu letjenja”, objašnjava Piter Teri, koji je već 30 godina pilot komercijalnih letova. 

“Konkord je letio na mnogo većim visinama – od 15 do 18 hiljada metara, gdje nijedna druga letjelica nije”. 

Na tako velikim visinama letjelice zaobilaze i vremenske neprilike. Troposfera, odnosno atmosferski sloj najbliži tlu, bilježi najviše meteoroloških fenomena, a letjelicama najviše odgovara stratosfera. 

U višim dijelovima atmosfere takođe se izbjegavaju druge letjelice poput helikoptera i lakih aviona, ptica i insekata. 

Pored svega toga, prednost visokog letjenja je u tome što na visini od 13.000 metara u slučaju nekog kvara, pilot ima mnogo više vremena da riješi problem. Možda zvuči nelogično, ali postoji mogućnost da avion sleti bezbjedno, čak i ako oba motora otkažu.